รายงานปรากฏการณ์ฝนดาวตก 
คืนวันที่ 18 พฤศจิกายน 2544 ทั่วประเทศไทย

              ปรากฏการณ์ฝนดาวตก ลีโอนิดส์ ที่จะเห็นมากที่สุด(18 พย. 2544)ที่ผ่านมา  เกิดจากดาวหางแทมเปิล-ทัตเติล ที่โคจรเข้าสู่ระบบสุริยะจักรวาลในทุกๆ 33 ปี โดยล่าสุดเข้าใกล้ดวงอาทิตย์เมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2541 แล้ววกกลับผ่านวงโคจรของโลกออกไป พร้อมกับทิ้งซากฝุ่นผงและน้ำแข็งไว้ในอวกาศ และเมื่อโลกเคลื่อนที่ผ่านใกล้ฝุ่นผงแรงดึงดูดของโลกจะดึงเศษซากเข้ามา  และเสียดสีกับบรรยากาศแล้วลุกไหม้กลายลูกไฟพุ่งเข้าสู่โลก โดยมีทิศทางคล้ายกับพุ่ง มาจากกลุ่มดาวสิงโต ตรงกับคำภาษาอังกฤษคือ Leo เป็นที่มาของชื่อเรียก ฝนดาวตกลีโอนิดส์

ภาพประกอบจาก http://www.sut.ac.th

ทุกปีที่โลกโคจรรอบดวงอาทิตย์จะสามารถเห็นดาวตกประมาณ 10-15 ดวงต่อชั่วโมง แต่หากปีไหนเคลื่อนที่ผ่านเข้ามาในวงโคจรของโลกจะได้เห็นดาวตกมากกว่า 1,000 ดวง ต่อชั่วโมง และคาดว่าปีนี้อาจมีจำนวนดาวตกมากกว่า 10,000ดวงต่อชั่วโมง

สำหรับความเสี่ยงที่อาจจะเกิดจากฝนดาวตกครั้งนี้ จากข้อมูลของสมาคมดาราศาสตร์ยืนยันว่า มีความเป็นไปได้ที่ดาวเทียมซึ่งอยู่นอกโลกอาจจะเกิดความเสียหายได้ กรณีที่สะเก็ดดาวพุ่งชนดาวเทียมอย่างจัง แม้ว่าสะเก็ดดาวหางจะมีขนาดเล็กเพียงเม็ดฝุ่น แต่ด้วยความเร็วสูงหลายกิโลเมตรต่อวินาที ฝุ่นของสะเก็ดดาวอาจจะทำความเสียหายให้กับดาวเทียมได้ แต่โอกาสเกิดน้อยมาก

ขณะที่บริษัทผู้เป็นเจ้าของดาวเทียมทั่วโลกได้ลดความเสี่ยง ด้วยการหันหน้าของ แผงโซล่าเซลไป
ในทิศทางตรงกันข้ามกับทิศทางการเคลื่อนที่ของสะเก็ดดาว เพื่อลดโอกาสเสียหายให้เหลือน้อยที่สุด

ส่วนอันตรายที่จะเกิดกับมนุษย์ หากไม่ใช่มนุษย์อวกาศที่กำลังปฎิบัติหน้าที่อยู่นอกโลก ฝุ่นสะเก็ดดาวที่มีขนาดเล็ก และถูกเผาไหม้หมดตั้งแต่อยู่ในชั้นบรรยากาศไม่มีโอกาสมาทำร้ายเราได้ และที่สำคัญเพียงชิ้นส่วนของลูกอุกาบาตที่จะตกลงบน พื้นโลกนั้นมีน้อยมาก